jueves, 25 de febrero de 2010

Finlandia


Gaur, otsailaren 23an, Erikka Pakkineri entrebista egin diogu.
Horren bitartez Finlandiari buruzk informazioa lortu dugu:

Erikka Pakkinek 17 urte ditu eta beste kultura batzuk ezagutzera etorri da hona. Bost hilabete daramatza eta beste bost falta zaizkio.
Sei hizkuntza ikasi ditu: Finlandesa, Ingelesa, Euskera, Alemana, Suekoa eta Gaztelania.
Beste hainbat truke egin ditu: Malta eta Berlin.
Espoo hirian bizi da. Luteranoak dira eta ez dute aita santua errespertatzen.
Hango kirolik nagusiena Jokey-a da.
Finlandia Rusiaren ondoan dago eta bigarren gerraren ondorioz mugak aldatu egin ziren eta Finlandia zati bat Errusia bihurtu zen, eta horregatik hango jendea hasieran Finlandiakoa zen eta gero Errusiakoa.

martes, 23 de febrero de 2010

1. Zer sentitu zenuen gerran?
· Nik ofizioz egiten dut lan gerran, ez nik nahi dudalako, niretzako ez da gauza ona. Jendea hiltzea desatzegina iruditzen zait, eta ez du merezi.

2. Zer deritsozu bizitzari?
· Oso polita da, gehienbat nobleentzako, bizitza hobea dutelako, baina niretzat ez da hain polita diru gutxi dutelako maitalea erregearekin joan zelako eta elizarekin arazoak ditudalako eta nire semea galeretara bidali zutelako.

3. Familiarik ba al duzu?·
Ez, ez dut familiarik, bakarrik bizi naiz eta arazoak ditut.

miércoles, 10 de febrero de 2010

Gladiator


P. ¿ Qué ha sido lo más duro que has visto en la guerra?


R. No tengo apenas palabras para explicar lo que una persona puede llegar a vivir en la guerra, ha sido lo peor que puede pasarle a alguien, en mi caso he visto amigos caídos por el camino, niños luchando por lo que a sus padres les pertenece, mujeres llorando las muertes de sus maridos o de sus propios hijos, abusos a las mujeres y ancianos, verdaderamente horrible.


P. Si pudieras volver atrás ¿ Cambiarías algo? Hay algo de lo que te arrepientes?


R. Fue el destino quien decidió que debía ir a la guerra, en toda guerra hay muertes, pero me arrepiento de no haber podido evitar las muertes de mis seres queridos pese a mi intento. Hemos ganado la batalla, pero eso apenas me da beneficios, ya que nadie me devolverá a mi mujer y a mi hijo. Ojalá hubiese sido destino.


P. Tú como Gladiador, ¿ Crees que las muertes del Coliseo son un espectáculo?


R. Creo que es un hecho lamentable, el ver como matan a los esclavos o a cualquiera que se les pase por la cabeza, creo que son los que más trabajan por lo tanto tienen derecho a vivir, al fin y al cabo son personas, que como muchos generales tienen familia.Y por supuesto no me parece un hecho digno de ver.


P. Con todo lo que has sufrido a lo largo de tu vida habrás visto muchos enemigos, ¿Hay alguno al que le desees la muerte?


R. Es cierto que la vida que me ha tocado es dura y que desgraciadamente he perdido mucho, por todo ello que he perdido me hubiera gustado ver como se pudren en el infierno todas aquellas personas causantes de mi tristeza. Estoy vivo pero de cierta manera ellos me han matado por dentro. Estoy vacío.


P. Máximo, ¿Hay algo que te quede por hacer?


R. No, no me quede nada por hacer ni nada por lo que luchar, pero si me vuelve la guerra iré, iré por todos aquellos que me quisieron y por todos aquellos a los que quiero. Nunca me rendiré frente a los bárbaros.

La Celestina


Gaur Otsailak 10, Donostiako gazte eszenan izan gara, 4.DBH-ko ikasle guztiak! Bertan La Celestinako antzerkia ikusi dugu, historio hori ez da berria izan guretzat, zeren eta iaz guk antzezku genuen gure modura.
Bartzelonako konpañia bat zen, lau akoterez konposatuaz, bi emakume eta bi gizonezko, paper desberdinak egiten zituen bakoitzak.
Ordu beteko ekitaldia izan da, oso interesgarria eta oso ondo azalduta. Gure gustokoa izan da, oso ondo interpretatuta egon baitira pertsonaiak eta eszenografia.

martes, 2 de febrero de 2010

Zubieta


Zubietara irteratxo bat egin genuen Fernando kirolen koordinatzailea eta Asier, gure soinketako irakaslearekin. Goizeko 9terdiak aldera atera ginen eta 10etan Zubietako instalazioetan ginen. Bertan, Errealekoen entrenamendua ikusi genun, eta beraiekin argazkiak eta autografoak hartzeko aukera izan genuen, Asier gure soinketako irakaslea Errealeko tekniko bat bait da.

Denbora larriz ibili ginen baina Anoetara hurbildu ginen. Iritsi bezain laister, zelaia eta bertako Museoa ikusi genituen. Zelaian, ibili ahal izan genun palkoak ikusi eta kanpoa ikutu. Ondoren, barneko museoara joan eta ehun urte hurrenari eginiko omenaldiari buruzko omenaldi bat eman ziguten. Gidak, taldearen historiari buruzko argazki, kamiseta instalazio zaharrak, bideoak eta beste hainbat gauz erakutsi eta esplikatu zizkigun. Amaitzeko bazkaltzera joan ginen bertako Hotelera, bukatu eta gero itzuli egin ginen.